Van Portage Lake naar Homer Spit

Grote geelpootruiter

Deze vrij grote waadvogels broeden vooral in het zuiden van Alaska. Het is dus niet zo vreemd dat we hier een paar van deze vogels aantroffen op het Kenai schiereiland. In de winter trekken ze naar Zuid-Amerika.

Hieronder onze nog vrij schone huurauto. Tegen het einde van de reis zaten er zoveel dode insecten tegen het raam geplakt dat we nog maar amper naar buiten konden kijken.

Fireweed

Overal in Alaska zie je de magentakleurige bloemen van de fireweedplanten langs de weg staan. Na bosbranden is fireweed meestal de eerste bloem die zich weer laat zien. De Engelse naam geeft veel beter de kracht van dit onkruid weer dan de nogal lullige Nederlandse naam: knikkend wilgenroosje.

Na alle tussenstops was het tijd om naar onze eindbestemming van deze dag te rijden, Homer. Geleidelijk werd het weer beter en tijdens enkele tussenstops op plaatsen waar de weg dicht langs de Cook Inlet loopt kon je in de verte de vulkanen van het Lake Clark National Park zien liggen.

Homer Spit

Ons hotel lag helemaal aan het uiteinde van Homer Spit. Een zeven kilometer lange landtong in de Katchemak Bay. Het ziet eruit als iets dat door de mens is aangelegd, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Men weet niet precies hoe de Spit is ontstaan, er zijn twee theorieën. De eerste is dat het door getijde stromingen is ontstaan, de tweede dat een inmiddels verdwenen gletsjer verantwoordelijk was voor het ontstaan van de landtong.

Bij de Goede Vrijdag aardbeving van 1964 is al het leven op de landtong vernietigd. Hierdoor bestaat de landtong nu vooral uit puin en zand. Homer spit staat vol met lelijke souvenir tentjes en restaurants. Het is zeven kilometer treurigheid, alleen het hotel aan het uiteinde kan de toets der kritiek een beetje doorstaan.

Bij onze laatste tussenstop zat ook weer een Amerikaanse zeearend. Net als bij de eerdere vrij vliegende zeearenden is het ook hier niet echt goed gelukt om de vogel op de foto te krijgen.


Het uitzicht vanuit het hotel over de Katchemak Bay en de Cook Inlet was zelfs met het bewolkte weer erg mooi. De volgende dag zou het nog beter worden.



We zijn in Homer alvast even langs gegaan bij het bedrijf dat de berenexcursie van de volgende dag organiseerde. We konden al een formulier ondertekenen waarmee we aangaven dat het bedrijf niet verantwoordelijk was als je tijdens de excursie zwaargewond zou raken of zou komen te overlijden. Dit is een vrij normale procedure in Amerika, maar het voelt toch even raar om zoiets te ondertekenen.